Een van mijn drie boekenkasten staat helemaal vol met volwassenenromans en ook op andere planken staan ze ertussen. Boeken van Jojo Moyes, maar ook van Simone van der Vlugt, Jodi Piccoult en Stefan Brijs, plus een heel zootje losse auteurs. Onlangs besloot ik weer eens zo’n roman te lezen, namelijk Als je het licht niet kunt zien van Anthony Doerr, en toen kwam ik tot een ontdekking. Namelijk dat ik eigenlijk gewoon het allerliefste YA lees.
Een vleugje schaamte
Ik hoor wel eens van mensen dat ze zich een beetje schamen voor het lezen van YA, en ik zei altijd heel vrolijk dat ik daar geen last van had. Maar… ik geloof dat dat vleugje schaamte er onbewust toch wel is geweest bij mij. Vooral als ik een blik wierp op mijn kast vol pittige en intellectuele romans met de gedachte ‘’daar zou je toch echt eens wat meer van moeten lezen’’ en omdat ik wel eens het idee heb dat YA een te makkelijke keuze is. Misschien omdat ik als docent Nederlands toch ook de ‘’echte’’ literatuur zou moeten kunnen lezen.
Wat een onzin eigenlijk!
Ja, wat een onzin eigenlijk. Want iedereen moet gewoon lekker lezen wat-ie wil lezen. Natuurlijk zullen er altijd wel mensen zijn die dat veroordelen, mensen die elitair doen over literatuur en die vinden dat het iets is waar je op een bepaalde manier mee moet omgaan. Maar punt is: jij moet lezen wat jij wilt lezen. Het gaat om leesplezier. Om jouw eigen redenen om te lezen. Om jouw gevoel erbij. Simple as that. Waarom zou je je schamen voor wat je leest, als jij je daar prettig bij voelt? Ik bedoel… waarom? Wat heeft dat voor zin? Dan zit je jezelf alleen maar in de weg.
Liever YA
En zo kwam ik dus tot de ontdekking dat ik eigenlijk gewoon het liefst YA lees. Tuurlijk, volwassenenromans kunnen ook heel mooi en fijn zijn: ik ben gek op Moyes en er zijn heel veel volwassenenromans die een diepe indruk op me hebben gemaakt. Maar ik denk dat ik toch steeds weer zal terugkeren bij het YA-genre, omdat dat gewoon enorm fijn is. Ik pak met volle overtuiging liever een YA-boek dan een volwassenenroman, want de boeken in die laatste categorie hebben iets, ik weet niet… iets wat vaak veel somberder is, iets waarbij je vaak echt moet nadenken en waar je niet zo gemakkelijk doorheen komt. Iets wat gewoon lang niet altijd fijn leest.
Weg met die term!
En nu we toch bezig zijn… wat is dat eigenlijk voor onzin met die term ‘’volwassenenromans’’? Eigenlijk beledigend. Zijn dat dan romans die alleen volwassenen lezen? Als je die boeken niet leest, ben je niet volwassen? Hm. Onzin. Daarom vind ik dus ook dat YA meer moet zijn dan alleen een leeftijdsaanduiding want met die leeftijdsaanduiding geef je aan dat de doelgroep óók tussen de 12-20 is, terwijl er genoeg mensen zijn die op latere leeftijd nog YA lezen. Net als tieners vaak genoeg de ‘’volwassenenromans’’ lezen. Maar goed, we kunnen die term ook opvatten als een omschrijving van het genre dat over volwassenen gaat – niet per se vóór volwassenen, maar óver volwassenen. Net zoals YA niet per se vóór young adults is, maar óver young adults gaat.
YA is gewoon fijn
De moraal van dit relaas? YA is gewoon fijn. Het heeft eigenlijk alles: de boeken lezen meestal makkelijk en prettig en vlot, de thema’s zijn echt goed en belangrijk, de personages zijn bijzonder en sterk, de verhalen zijn onuitputtelijk en oneindig goed… YA-boeken kunnen zo’n impact hebben en zoveel met je doen, je kunt er zoveel aan hebben en uit halen, ze zijn goed voor méér dan alleen ontspanning en vermaak. Ze kunnen je verrijken en je helpen ontplooien. Ze zijn bijzonder. Er zit een soort magie in het genre. Ze gaan over ontwikkeling en ontplooiing en identiteit en individualisme en daarom hou ik van die boeken – daarom lees ik die boeken liever dan ‘’gewone’’ romans. En daar schaam ik me niet voor. Yay voor YA!
Wat lees jij liever, YA of volwassenenromans?
YA heeft officieel helemaal geen bovengrens qua leeftijd, alleen ‘officieel’ een ondergrens (15+). Net zoals dat romans helemaal geen ondergrens hebben.
Ah dat is interessant!
YA is een heel ontspannend genre voor mij, maar ik merk de laatste tijd wel dat ik YA af en toe niet meer bij mij vind passen, dat ik het te vlak vind of iets in die richting. En misschien wil ik dan stiekem wel een beetje elitair doen door meer klassiekers te lezen, maar ik haal ook erg veel voldoening uit die boeken. Momenteel ben ik meer in een echte fantasy bui en daar heb je ook weer een verdeling tussen YA en niet-YA, maar eigenlijk boeit dat onderscheid me niets. Het gaat me om het plot en de karakters.
Je slaat de spijker op zijn kop: het is inderdaad gewoon fijn ontspannend, maar soms zit er ook echt wel wat diepers in vind ik. Niets elitairs aan trouwens hoor, zolang jij voldoening haalt uit de boeken die je leest is het perfect =D
Ik lees graag van alles, liefst door elkaar heen 😉 Soms heb ik zin in het een, soms in het ander. Het is denk ik ook niet per se elitair om graag ‘volwassenenboeken’ (en wanneer is het dat? Want ik las als tiener ook al boeken van mijn moeder) te lezen. En het ene ‘volwassenenboek’ is een boek van Jojo Moyes of Sophia Kinsella, en dat leest heerlijk weg en het kunnen hele fijne, mooie boeken zijn, maar er zijn YA-boeken die eerder in de literaire hoek vallen dan die boeken (als je er toch labeltjes aan gaat plakken dan). Het andere ‘volwassenenboek’ is een klassieker, en wordt door veel volwassenen ook niet gelezen.
Natuurlijk, het is makkelijk als er labeltjes aan boeken gehangen kunnen worden, maar voor mij zijn die tegenwoordig eigenlijk niet meer dan een vage ongeveer-richting, zeker als het om leeftijdscategorieën gaat.
Amen to that! 😀
Ik lees eigenlijk het liefst zo veel mogelijk verschillende soorten boeken – al zullen mensen dat niet snel van mij verwachten door mijn blog over science fiction :p haha.. maar het maakt me in ieder geval niet uit of het een YA is of een volwassenboek, als het verhaal me maar aanspreekt! Ik ben gek op ‘echte’ literatuur, maar ook Young Adults kunnen mijn hart veroveren; behalve thrillers lees ik gewoon alles.
Ik hou wel van wat afwisseling. De laatste tijd kreeg ik heel wat romantische recensieboeken op korte tijd toegestuurd en dan gaat het een beetje wringen bij mij. Ik vind het immers net leuk om na zo’n romantisch verhaal weg te duiken in een fantasywereld, een YA, een spannende thriller of een luchtige NA. Eigenlijk voel ik me daar zelf ook niet lastig om. Als iemand er laagdunkend op reageert dan ga ik er vanuit dat die mensen hun probleem is. Zelf lees ik om me te kunnen ontspannen en dat kan ik persoonlijk niet bij zware of dramatische literaire boeken. Ik kijk zeker niet op die boeken neer, dat doe ik immers bij geen enkel genre. Ze zijn gewoon niet voor mij weggelegd.
Ben het helemaal eens met wat je zegt over mensen die erop neerkijken: het zegt meer over hen en hun leessmaak dan over jou! 🙂
Hoi Vivian!
Ten eerste: Wat een coole blog heb jij. Van harte gefeliciteerd met je blogjaardag 🙂
Ten tweede: ik ben het helemaal eens met deze blogpost, dat je je niet moet schamen voor wat je leest. Ik heb Nederlands gestudeerd en toen dacht ik de hele tijd dat ik heel hoogstaande literatuur moest lezen, terwijl ik liever chicklits las xD. Dus: helemaal eens!
Aaahh, dankjewel voor je complimenten en je reactie! Superleuk om te horen ook dat je wel NL gestudeerd hebt, maar ook juist van mening bent dat literatuur niet alles is. YAY!