Bijzonder mooi | Een verre plek vlakbij – Hayley Long
Ondanks ons gedeelde verdriet kwamen Griff en ik nooit echt dicht tot elkaar. Het was alsof de verbinding was verbroken. Hij was alleen in zijn wereld, ik in de mijne en ik wist niet hoe ik hem de hand kon reiken om echt contact te maken. Hij was altijd vlak bij me en toch een miljoen kilometer ver weg. Ik denk dat dat het echte rouwen is: het gevoel dat je helemaal bent afgesneden van iemand van wie je houdt. …
Iets te luchtig | Op het slappe koord – Vanessa Gerrits
Uren later verandert zelfs Yms troostende aanwezigheid niets aan het feit dat ik om drie uur ’s nachts alsnog alleen met Mia Miauwsikowska opgekruld aan mijn voeten, mijn tranen afdroog aan Dekentje. De enige twee constanten in mijn leven zijn deze lap stof en voortdurende afwijzing. Je hoeft inderdaad geen Einstein te heten om die twee met elkaar te verbinden.
Wonderlijk gewoon | Wonder – R.J. Palacio
Ik weet dat ik geen gewoon kind van tien ben. Oké, ik doe best gewone dingen. Ik eet ijs. Ik fiets. Ik honkbal. Ik heb een Xbox. Die dingen maken me gewoon. Denk ik. En ik voel me ook gewoon. Vanbinnen. Maar ik weet dat gewone kinderen andere gewone kinderen niet zo bang maken dat ze gillend de speelplaats af rennen. Ik weet dat gewone kinderen niet overal waar ze komen worden aangegaapt.
Dromerig maar platonisch | Onder de sterren van Montpellier – Marina Folkers
Daar stond ze dan. In haar eentje. In Murviel-lès-Montpellier. Niemand die haar hier kende. Niemand die haar belachelijk kon maken. Zou het waar zijn wat er werd beweerd? Leerde je jezelf beter kennen door alleen te reizen? Zou ze dan over een paar maanden eindelijk weten wat ze met haar leven wilde?
Heerlijk leesvoer | Van Chanel naar flanel – Marijke Vos
Voor het eerst in dagen, wat zeg ik, weken, voel ik me een beetje rustig worden: hier kan ik voorlopig blijven. De mensen zijn vriendelijk en als het me lukt om oom Charlie te helpen, doe ik ook nog eens wat goeds. Het is sowieso lang geleden dat ik iets nuttigs heb gedaan, bedenk ik me beschaamd en vraag mezelf voor de zoveelste keer af waar het in godsnaam mis is gegaan met me. Ik ga het goedmaken.
Zinderend bijzonder | Hoe groot is de liefde – Anna van Praag
En óf ze bestaan, de engelen. Ze wervelen me hoog door de lucht. Ik engelendans door mijn kamer, door de gangen van de universiteit. En nog steeds dat weekend erop in de trein naar mijn ouders toe waar mijn moeder me ontvangt alsof ik terugkom van een wereldreis. ‘Kind, wat zie je er goed uit.’ En ik dans over de trappen en in de zalen van de mooiste bioscoop van Amsterdam waar ik meteen word aangenomen. Overal engelen.
Net zo mooi als de cover | Momenten van geluk – Anne Østby
Toen Kats brief kwam, had Ingrid eerst koffie voor zichzelf gezet voordat ze hem rustig ging lezen. Vreemd genoeg verbaasde de uitnodiging haar niet – kon ze het wel een uitnodiging noemen? Een uitdaging? De oproep? Misschien had ze altijd al geweten dat ooit onder die keurige blouse met het omgeslagen kraagje en de bril aan een koord om haar nek, Wildrid zich zou laten horen. Wildrid, haar geheime, innerlijke tweelingzus. Die was thuisgebleven toen Kat al die jaren geleden …
Lost in translation | 10 Engelse boeken die ik vertaald wil zien #1
Waar het Engelstalige boeken betreft, heb ik zowel goede intenties als sterke principes. Ik lees het allerliefst Nederlands: dat is mijn taal, de taal van mijn hart en van mijn eigen woorden en het is thuis zoals ook Nederlandstalige muziek als thuis voelt. Maar tegelijkertijd zijn er zoveel gave niet-vertaalde boeken dat ik het af en toe nog wel eens aandurf om een Engelse paperback te kopen – en ik heb zelfs een halve boekenplank gevuld met Engelstalige proza in …
Heerlijke feelgood | Een klein gebaar – Lucy Dillon
Alice had het gevoel dat ze tussen twee dingen in hing, tussen de persoon die ze voor haar gevoel was en de persoon die ze eerder was geweest en die ze zich niet kon herinneren. En dan was er nog die nieuwe persoon in de toekomst.
Underwhelming | Een bijna eindeloze afstand – Tahereh Mafi
Het maakte niet uit dat ik accentloos Engels sprak. Het maakte niet uit dat ik mensen keer op keer vertelde dat ik hier geboren was, in Amerika, dat Engels mijn eerste taal was, dat mijn neven en nichten in Iran me ermee plaagden dat mijn Perzisch middelmatig was en ik bovendien een wat Amerikaans accent had. Het maakte allemaal niet uit. Iedereen nam aan dat ik uit een ander land kwam en nog maar net van de boot was gestapt. …