Ik denk na over Sophie en mijn leven in Nederland. Een paar dagen geleden zat ik nog werkloos in mijn pyjama op de bank en nu slaap ik met een Elvis-imitator in een louche motel ergens in Texas. Ik heb het idee dat ik de regie totaal kwijt ben.
Maar jij leest nooit chicklits!
Ha. Leuke oneliner om een chicklitrecensie mee te beginnen, hè? Het is waar: ik lees eigenlijk nooit chicklits. Jazeker, ik heb wat boeken van Chantal van Gastel in de kast staan, maar haar werk laat ik liever in de categorie ‘’romans’’ vallen – evenals dat van Jojo Moyes, de gezusters Moriarty enzovoorts. Echte chicklits vind ik vaak een beetje cliché en gewoon niet echt diepgaand genoeg. Maar toen ik via een schrijfcommunity Marijke Vos leerde kennen en haar vervolgens ging volgen, begon haar boek Ik kom je halen me toch wel erg goed in de oren te klinken. Lekker feelgood… zomers… een snufje romantiek…. En dus kocht ik het ebook en las dat in een paar dagen uit, ook omdat ik Marijke graag een beetje wilde steunen. En… eigenlijk was het best een leuk boek.
Viva las Vegas!
Sophie en Lotte zin al sinds de basisschool hartsvriendinnen en daar komt niets of niemand tussen. Ook al vindt Lotte het stiekem soms best een beetje vervelend dat Sophie al een super-succesvolle vrouw is terwijl zij meer geld uitgeeft dan ze verdient, en ze tot overmaat van ramp ook nog eens werkloos raakt. Wanneer Sophie plotseling van de aardbodem verdwijnt, kort nadat ze halsoverkop is gevallen voor de charmes van een verdacht type, aarzelt Lotte echter geen moment: ze springt op het vliegtuig en reist Sophie achterna. Wat volgt is een doldwaas avontuur door New York, langs Graceland – waar ze een Elvis-imitator oppikt – en over snelwegen en langs motels richting Las Vegas. Maar is ze op tijd om Sophie te helpen? En wil ze daarna eigenlijk nog wel terug naar haar oude leventje?
Feelgood-chicklit
Het grappige is dat Ik kom je halen aan de ene kant alles is wat ik niet leuk vind aan het chicklit-genre, maar anderzijds heeft het me toch weten te verrassen en vermaken. Vooral in het begin had ik nogal wat moeite met Lotte en haar behoorlijk oppervlakkige manier van doen en denken en leven: ik miste echt de diepgang en ergerde me zelfs aan haar. Het enige wat ik echt leuk vond aan de eerste hoofdstukken, waren de tof geschreven jeugdherinneringen die me een heel kleurrijk beeld gaven van de vriendschap tussen Lotte en Sophie, en eigenlijk was het vooral dat waardoor ik wilde blijven lezen. En, toegegeven: ik wilde weten in welke nesten Sophie zich had gewerkt.
Verrassend
Ik hoopte dat het leuker zou worden zodra Lotte op reis vertrok, en het duurde even… maar toen ze eenmaal weg was uit New York, zat ik er opeens helemaal in. De Manhattan-plottwist vond ik erg tof gedaan, en vervolgens volgen de doldwaze perikelen elkaar in rap tempo op en merkte ik dat ik Archie de Elvis-imitator geweldig vond en dat ik enorm werd verrast door de rol die muziek speelt in het verhaal: geestig, maar soms ook heel vertederend. Ik betrapte mezelf erop dat ik benieuwd was waar ze in het volgende hoofdstuk terecht zouden komen en dat ik het echt leuk vond om voor het slapengaan even in het boek weg te kruipen.
Ik denk aan mijn leven in Nederland en voel me opeens belachelijk met al mijn dure kleding en champagne-uitjes. Ik pieker er dan ook niet over om dat stukje van mezelf te laten zien. Hier in Amerika, met een vreemd roze jurkje, nep-All Stars en een basic zwart vest voel ik me misschien wel meer mezelf dan dat ik me in jaren heb gevoeld.
Avontuurlijk
Hoewel ik Marijkes schrijfstijl in het begin niet heel bijzonder vond, las het namelijk wel heel lekker weg en heeft het iets heel filmisch, waardoor ik echt die typisch Amerikaanse roadtripvibe kreeg: het is een beetje Thelma & Louise, een beetje Paper Towns… compleet met vleugjes spanning, geestige ontmoetingen en dat vleugje romantiek dat toch niet de boventoon voert. Het is veel meer een verhaal over vriendschap en avontuur, en ik vind het tof dat het eigenlijk helemaal niet zo voorspelbaar was. Het heeft echt mijn aandacht weten te vangen en het feit dat Lotte tegen het eind een stuk minder irritant en oppervlakkig was, maakt het mooi af. Een boek waar absoluut meer in zat dan ik in eerste instantie dacht en dat ik, mezelf verrassend, gewoon best leuk vond!
Conclusie
Ik kom je halen! is een leuke mix van chicklit en feelgood en het perfecte boek voor tussendoor. In het begin is het oppervlakkig, maar de vriendschap tussen Lotte en Sophie die de rode draad vormt en het echte roadtripsfeertje, compleet met oprecht doldwaze wendingen en ontmoetingen, maakt het tot een lekker geestig, avontuurlijk en leuk geschreven verhaal, dat een stuk minder voorspelbaar is dan je zou denken en mooi afgerond wordt. Een boek dat iedereen waarschijnlijk wel op zijn minst een béétje leuk kan vinden!
Titel: Ik kom je halen!
Auteur: Marijke Vos
Uitgeverij: Scelta Publishing / eigen beheer
Verschenen: februari 2018
Aantal bladzijden: 182
Genre: feelgood, chicklit
Beschikbaar als: paperback, ebook
Voor liefhebbers van: Stephanie Perkins, Marina Folkers
ISBN: 9789491884719
Recensie-exemplaar: nee
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
