De dag adat Meg overleed, ontving ik dit mailtje: Helaas moet ik jullie laten weten dat ik een eind aan mijn leven moest maken. Het zat er al een hele tijd aan te komen, en het is helemaal mijn eigen beslissing. Ik vind het erg dat ik jullie verdriet moet doen, maar probeer alsjeblieft te begrijpen dat ik zo niet verder kon leven. Het heeft niets met jullie te maken, het ligt allemaal aan mij en aan mijn eigen pijn. Het is niet jullie schuld. Meg.

Eerste indruk

Het tweeluik over Mia en Adam, Als ik blijf en Wacht op mij vond ik prachtig: fenomenale personages, hartverscheurende verhaallijnen en ontzettend sterk geschreven. Ik wist dan ook meteen dat ik Hier was ik wilde lezen toen ik het tegenkwam op de website van uitgeverij Moon. Ik verwachtte een verhaal dat een beetje iets zou hebben van Waar het licht is van Jennifer Niven: een verhaal over vriendschap en het verlies daarvan. Ik kreeg gelijk, maar het was niet helemaal wat ik verwachtte.

Waar het over gaat

Cody en Meg zijn al sinds hun vroegste kindertijd beste vriendinnen: ze weten alles van elkaar, delen alles met elkaar en horen simpelweg bij elkaar. Dat is tenminste wat Cody altijd dacht, tot het moment dat ze Megs afscheidsbriefje in haar mail krijgt en de verschrikkelijke waarheid ontdekt: Meg heeft zelfmoord gepleegd. Cody begrijpt er helemaal niets van: wat was er met Meg aan de hand en waarom heeft ze haar niet in vertrouwen genomen als het zo slecht met haar ging? Wanneer Megs ouders Cody vragen om haar spullen te gaan ophalen in het studentenhuis in Tacoma, stemt Cody maar al te graag toe. Ze ontmoet Megs huisgenoten en de jongen met wie ze een relatie had, en dan komt al snel de ontdekking dat er een hoop was dat Meg verborgen hield. Cody is vastbesloten uit te zoeken wie haar beste vriendin eigenlijk was, maar vooral: wie zijzelf als Megs vriendin is.

Wat ik ervan vond

Ik weet niet zo heel goed waar ik moet beginnen met uitleggen wat ik van dit boek vond. Ik had best wel hoge verwachtingen omdat de vorige boeken die ik van Forman las zo magisch waren, zo ontzettend bijzonder en sterk. Laat ik maar meteen zeggen dat Hier was ik in vergelijking met Als ik blijf en Wacht op mij toch een beetje tegenviel. Dat is niet per se erg, want niet elk boek van een auteur kan even goed zijn als het vorige, maar ik vond het wel een beetje jammer.

Om te beginnen duurde het eventjes voor ik goed in het verhaal zat: het begint met een behoorlijk heftige ontwikkeling en daardoor moet je even acclimatiseren: wat is er precies gaande en waarom? Ook later in het verhaal is het boek nog enigszins lastig om door te komen, maar het wordt al snel duidelijk waarom: je wordt als lezer meegesleept in de verwarring van hoofdpersoon Cody. Zij heeft geen idee wat er met Meg aan de hand was, wat voor leven ze eigenlijk leidde en wie ze eigenlijk was: zo’n zelfde verwarring voel je tijdens het lezen en ik vind het heel knap dat Forman dit heeft klaargespeeld, want daardoor word je helemaal meegesleept. Naarmate het verhaal vordert, trekt die mist af en toe op en leer je Cody steeds beter kennen naarmate zij zichzelf ook beter leert kennen. Er zitten ontzettend rake passages in het boek waarin ze reflecteert op haar vriendschap met Meg en hoe zij eigenlijk was in die vriendschap en dat maakt haar tot een heel sterk personage in wie ik echt ging geloven. Meer nog: ik ging in de vriendschap van Cody en Meg geloven.

Zit je eenmaal in het verhaal, dan leest het fijn en vlot: de details zijn goed uitgewerkt, zoals de gekkigheidjes van Meg en de dingen die ze samen met Cody meemaakte, de personages die niet heel belangrijk zijn maar wel een eigen persoonlijkheid hebben en de verwijzingen naar citaten. Er zit een heel subtiel soort humor in het verhaal die je af en toe doet glimlachen en die vooral heel aandoenlijke momenten kan opleveren, en dat zorgt voor warme gevoelens van medeleven met de personages.

De plot vond ik soms wat minder sterk: er zaten hier en daar wat voorspelbaarheden en clichés in die me met mijn ogen deden rollen, en de setting sprak me niet aan. Het feit dat Cody haar woonplaats voortdurend Strontdorp noemt vond ik nogal ergerlijk en zo waren er nog wat dingetjes waardoor ik geen grip kreeg op waar het zich nou afspeelde. Ook de personages die je juist interessant vindt, zoals de huisgenoten van Meg, worden niet echt verder uitgediept en dat is jammer.

Wat Hier was ik echter wel weer onwijs sterk maakt, is de thematiek. Deze is veel rauwer dan in het Als ik blijf-tweeluik en heeft inderdaad wel iets weg van de thema’s in Waar het licht is: Forman beschrijft op een aangrijpende manier hoe het rouwproces van een jong meisje dat middenin haar coming of age zit zich voltrekt. Ze roept vragen op over de ware betekenis en de ware kracht van vriendschap, ze zet je aan het denken over hoeveel je eigenlijk echt over iemand te weten komt en wat voor impact de persoonlijkheid en het doen en laten van iemand op jou kunnen hebben. Daarnaast vond ik het heel heftig om te lezen over de andere kant van zelfmoord, hoe dat eigenlijk in zijn werk kan gaan en hoe ernaar gekeken wordt. Het heeft me echt aan het denken gezet en de rauwheid van deze thema’s zorgt ervoor dat het verhaal enorm veel diepgang krijgt.

Het einde is uiteindelijk ook heel mooi: de ontknoping is niet heel verrassend, maar het past wel heel goed bij het verhaal en het complete plaatje betekent echt iets. Het doet je beseffen dat het soms simpelweg gaat om er zijn, om léven en een stempel achterlaten, simpelweg door de manier waarop je je keuzes maakt.

Conclusie

Hier was ik is, zoals ik heb ontdekt, niet beter dan Als ik blijf: het is heel anders, en op een compleet eigen manier heel sterk. De thema’s zijn schrijnend en ijzersterk en datzelfde geldt voor de personages: het is jammer dat de schrijfstijl soms niet helemaal overtuigt.

Titel: Hier was ik (I Was Here)
Auteur: Gayle Forman
Uitgeverij: Moon
Aantal bladzijden: 256
Verschenen: oktober 2015
Genre: young adult roman
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |

Uitgeverij Moon, bedankt voor het recensie-exemplaar!